Op mijn werk heb ik het afgelopen 1½ jaar regelmatig contact met mijn leidinggevende, en tijdens gesprekken met hem benadrukt hij steeds vaker dat ik best wat meer op de voorgrond mag stappen. Mijn afwachtende houding tijdens overleggen en op projectlocaties geeft een verkeerde indruk over mijn kennis en kunde in de projecten.
Die kennis en kunde heb ik namelijk wel, en projecten die ik als projectleider uitvoer worden naar tevredenheid van klanten afgerond. Door tijdens projectbesprekingen en op -locaties duidelijk naar voren te stappen zal de twijfel over mijn functioneren afnemen. ‘Assertiever worden’ is het advies van mijn leidinggevende.
Aangezien ik in 2007 ook coachinggesprekken met Garry voerde en hier met een positief gevoel aan terugdenk, ben ik opnieuw naar hem gegaan met de vraag: “Ik wil assertiever worden. Kun je mij dat even leren?” Zijn antwoord was uiteraard: “Ja, maar dit kost wat meer tijd dan ‘even’…”
Tijdens het eerste gesprek vulde ik o.a. een test in, die ik vijf jaar geleden ook maakte, dus was het mogelijk de testresultaten met elkaar te vergelijken. Hierdoor ontdekte ik dat ik de afgelopen jaren meer in mijn schulp ben gekropen. Voor mij zijn de oorzaken te vinden in: 1) De onzekere tijd met betrekking tot het verkopen van mijn huis, op zoek naar een nieuwe plek (boerderijtje) waar ik samen met mijn vriendin kan gaan wonen. 2) Onzekerheid op het werk over voldoende werk voor iedereen en voornamelijk voor mijzelf natuurlijk. 3) Afstoten van enkele organisatiefuncties binnen de landelijke vrijwilligersorganisatie waarin ik actief ben: terug van drie naar één activiteit organiseren. Ik heb nu behoefte aan: “ruimte voor mijzelf”. Hoe ik deze behoefte kan realiseren wordt mijn tweede doel in de verdere coachinggesprekken.
Uit de testresultaten maakte ik op dat mijn gedrag niet het gewenste effect heeft op hoe ik graag zou willen zijn. Ik vind het moeilijk mijn emoties te uiten en te benoemen. Daarom dook ik met Garry dieper in mijn emotionele schillen om hiervan andere oorzaken te vinden dan de drie die ik zelf had benoemd. Door de coachinggesprekken werd voor mij duidelijk dat ik een aantal ‘ongemakkelijke’ ervaringen in mijn leven emotioneel niet goed heb verwerkt en daardoor introverter ben geworden. Ik heb mijzelf aangeleerd niet met anderen te praten over mijn emoties en gedachten over ‘ongemakkelijke’ gebeurtenissen, en ben mij te terughoudend gaan gedragen. Dan voel ik mij vooral op mijzelf aangewezen om het te verwerken en als dit niet lukt, krop ik mijn gevoelens en gedachten op in plaats van ze te delen en/of vermijd ik confrontaties.
‘Assertiever worden’ betekent voor mij vooral leren meer mijn emoties te uiten, gaan zeggen wat ik wel en niet prettig vind, voor mijzelf opkomen, “onbenullige” gesprekjes aangaan, duidelijke afspraken maken (vooraf) met zowel mijn leidinggevende als projectmedewerkers, elkaar aan die afspraken houden en hen aanspreken indien een afspraak niet nagekomen wordt.
Tijdens de gesprekken met Garry werkte ik tevens aan mijn persoonlijk ontwikkelingsplan (POP) voor mijn loopbaan. Hij gaf mij veel tips en aanwijzingen om mijn POP nog beter te maken naar wat ik zelf echt wil bereiken de komende 2 à 3 jaren. Hierbij fungeerde Garry als klankbord. Dit heb ik als erg prettig ervaren. Ik heb mijn plan dan ook met vertrouwen aan mijn leidinggevende gegeven, en binnenkort volgt hier met hem een overleg over.
De gesprekken met Garry hebben mij meer inzicht in mijzelf gegeven. De manier waarop ik mij uit, geeft soms een negatieve reactie bij de ontvanger. Ik heb met Garry geoefend om assertiever te handelen, waardoor ik negatieve reacties voorkom en uiteindelijk de ruimte en het respect krijg waar ik zo naar verlang. De eerste stapjes zijn gezet, het echte toepassen ga ik nu zelf doen!
Voor de kwaliteit van zijn werk als coach geef ik Garry een 7½ als rapportcijfer.
Projectleider