Ik ben naar Garry toegegaan omdat ik emotioneel helemaal met mezelf in de knoop zat. Mijn gevoelens telden niet voor mij, ik kende ze amper en deelde ze ook met niemand. Ik was een erg introvert persoon en dit begon mij steeds meer op te spelen. Ik werd steeds depressiever en voelde mij ook steeds eenzamer. Ik zag op tegen de toekomst; had het gevoel dat ik mijn leven aan het vergooien was en ik voelde me niemand. Ik had geen leven. Relaties met mensen konden ook zo oppervlakkig voelen, en hoe graag ik ook betere relaties wilde, ik kon die niet opbouwen en wist ook niet hoe ik dit moest veranderen. Ik voelde me overal alleen voor staan. Binnen in mij zaten er zoveel gevoelens, gedachten, verlangens en emoties en dat kwam er maar niet uit. Ik kon mezelf maar niet delen met anderen. Mijn hoofd stond op ontploffen, ik kon het allemaal niet meer aan, en toen ik op een station stond overwoog ik voor een trein te springen; dan was het maar afgelopen.
Uiteindelijk ben ik bij Garry terecht gekomen na een tip van een kennis die ook door hem was gecoacht en erg tevreden was over de positieve effecten. Ik wilde zo graag dat mijn leven zou veranderen, dat ik er plezier in zou krijgen en er iets van zou maken. Ik ben naar Garry gegaan met de gedachte dat ik toch niets te verliezen had. Ook verwachtte ik totaal niet dat het zou gaan helpen. Ik leek wel 10.000 problemen te hebben die allemaal even onoplosbaar waren. Ik zou wel zien wat het zou worden, en misschien had ik er inderdaad iets aan…
Garry’s manier van werken is totaal anders dan ik verwachtte. Ik moest daadwerkelijk over mezelf gaan praten. Mezelf blootgeven en in mezelf graven. Dit was wel het laatste dat ik wilde. Ik wilde mezelf niet kennen, moest ik nu daadwerkelijk al die ellende onder ogen komen en ook nog eens een keer aan hem vertellen? Ik vond het doodvervelend om over mijn gevoelens te praten. Ik schaamde me erg voor mijn gevoelens, gedachten en emoties. Garry’s vragen konden altijd heel direct zijn en vaak realiseerde ik me dingen die ik helemaal niet wilde weten. Ik kon het dan erg moeilijk vinden om het dan meteen te vertellen. Toch begon het steeds fijner bij Garry te worden. Ik kreeg steeds meer het gevoel dat dit daadwerkelijk iets kon gaan worden. Dat hij mijn probleem te pakken had en dat er iets begon te veranderen.
Garry liet me inzien dat IK degene ben die over mijn leven gaat. Keuzes te maken waar ikzelf totaal achter sta, en voortaan niet bang hoef te zijn om mijn mening te geven. Hij vertelde/legde het op zo´n manier uit dat ik er zelf ook echt in ging geloven. En om hem echt weer te laten geloven dat ik dan echt sterker in mijn schoenen ging staan, maakten we een ´actiepuntenlijst´ ieder gesprekseinde. Hierop moest ik alles opschrijven wat ik vanaf dat moment dus beter ging doen dan voorheen. Dingen die ik graag wilde veranderen. Deze methode van het streven nakomen werkte (naar mijn idee) altijd heel goed. Thuis las ik voor het slapen gaan nog even de actiepuntenlijst door om mijzelf er aan te herinneren dat ik nu toch echt iets moet gaan veranderen wil ik een beter leven tegemoet zien. Niet denken maar doen!
Uiteindelijk heeft Garry mij geleerd om open en direct te zijn. Hij heeft me aangespoord te gaan praten. Dit is stapje voor stapje steeds verder gegaan en ik realiseer mij nu dat ik enorme stappen heb gezet waar ik best trots op ben! Ik ben gaan praten met vrienden over mezelf. En wat mij vooral verbaasde was dat mensen het juist heel erg waarderen als je open bent en praat over je gevoelens, problemen en waar je mee zit. Mensen hebben aandacht voor je. Mijzelf openen leidde tot hele goede gesprekken en verbeterde mijn band met mensen. Ik was altijd heel bang voor de reactie van anderen, dat ze me belachelijk zouden maken. Wie was ik immers om dingen te voelen? Door mijn negatieve zelfbeeld durfde ik mezelf niet te openen en kropte ik alles op. Hierdoor waardeerde ik mijzelf steeds negatiever en minderwaardiger. Uiteindelijk heeft Garry me uit deze negatieve spiraal geholpen.
Ik heb nu een maand geleden mijn laatste coachinggesprek met Garry gehouden, en ik heb nog steeds heel veel aan hem. Ik realiseer me telkens weer hoe enorm mijn leven veranderd is. Het voelt niet alsof ik van binnen veranderd ben; ik ben ergens nog steeds dezelfde persoon als voordat ik naar Garry ging. Alleen komt nu hetgeen wat in mij zit ook naar buiten en voelt mijn innerlijk in evenwicht. Ik heb niet meer het gevoel dat ik overal alleen voor sta, dat ik eenzaam ben en geen leven heb. Ik ben ook iemand die er mag zijn! En op deze manier ben ik juist een heel ander persoon geworden, een gelukkig persoon. Ik ben veel spontaner, assertiever, levenslustiger en zelfverzekerder geworden. Ik krijg hier ook positieve feedback op van mensen en dat versterkt het alleen maar meer. Ik weet nu wat ik wil en durf daar ook voor uit te komen. Mijn leven had een zet in de goede richting nodig en nu ik die gehad heb, kan ik mijn leven gaan leven. Dankjewel Garry, je hebt me een leven gegeven!
H, 19 jaar.