24-2-2011: Hoi Garry, na onze gesprekken heb ik beloofd te laten weten hoe het later in het jaar met mij gaat. Ik studeer nu grafisch ontwerp, en in deze periode heb ik een minor ruimtelijk ontwerp.
Ik moet zeggen: het bevalt me supergoed! Ik zit lekker in mijn vel en de stress is ver te zoeken. Met uitzondering van 1 theorievak heb ik alleen maar achten gehaald op mijn puntenlijst. Dat geeft ten eerste een enorm positieve boost om door te gaan en daarnaast is het voor mij een graadmeter die aangeeft hoe het mij bevalt: goed! Blijkbaar kruipt het creatieve bloed waar het niet gaan kan. Zodoende maak ik ook veel dingen voor mezelf, buiten school. Ik kom tijd te kort.
Ik heb nu ook een appartement helemaal voor mezelf. Dat is aan de ene kant goed: ik heb mezelf in het diepe gegooid en ik moet van alles regelen. Aan de andere kant is het stukken eenzamer. Mijn sociale netwerk ben ik hier nu langzaam aan het opbouwen.
Relationeel gaat het nog moeizaam. Ik mis mijn ex-vriendin nog dagelijks. Maar ik ben diep in mezelf aan het graven en tot de conclusie gekomen dat ik dingen in anderen zoek, die ik in mijzelf nog niet gevonden heb. Dat betekent dat ik die dingen eerst in mezelf kan vinden. Sinds dat besef is vorige week het besluit/besef gekomen dat de “rouwperiode” om de relatie met mijn ex-vriendin eigenlijk net pas begonnen is.
Wat betreft het dingen doen voor anderen; ik maak steeds meer beslissingen voor mezelf en uit mezelf. Dat gaat goed, maar niet over 1 nacht ijs. Stapje voor stapje dus!
Garry, al die dingen wilde ik je graag laten weten. Ik ben erg dankbaar voor de gesprekken die wij gehad hebben en ook trots dat ik die stap genomen heb. Ik ben erg blij met de richting die mijn leven op gaat. Ik heb/ben perspectief en toekomst voor mezelf aan het creëren. En als ik aan de toekomst denk krijg ik er alleen maar heel veel zin in. Nogmaals dank voor jouw tijd, luisterend oor en kritische vragen.
GS